خشونت

در ادبیات قدیم پارسی صُلح هم‌معنای لغت آشتی و به معنای مقابل حرب و جنگ آمده است،

جنگ در حقوق بین الملل به برخورد میان دو یا چند دولت که در آن نیروهای مسلح طرفین درگیر اقدامات خشونت‏آمیز متقابل شوند،16 تعریف می‏شود. هر چند این تعریف شامل جنگ میان افراد و قبایل نمی‏شود، چون مصداق دولت نیستند، ولی از آن جا که از دیرباز جنگ و گریز وجود داشته است بنابراین می‏توان تعریف فوق را با حذف دولت مصطلح امروزی، به حاکمیت‏های قرون گذشته نیز تعمیم داد و براساس آن، رفتار مبتنی بر جنگ پیامبر اسلام را بررسی کرد.

۱ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:

اِنَّ أَفضَلَ الصّدَقَةِ اِصلاحُ ذاتِ البَینِ.

اصلاح و سازش میان مسلمانان برای انسان بالاترین صدقه و احسان به شمار می‌آید. (مواعظ عددیّه، ص ۱۹)


۲ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:

اصلاحٌ ذاتِ البَینِ اَفضَلُ مِن عامَّةِ الصَّلاةِ و الصّیامِ.

اصلاح و سازش دادن میان مسلمانان از تمام نمازها و روزه‌های (مستحبی) بالاتر است. (نهج‌البلاغه، نامة ۴۷)