خشونت

شیوه های کنترل خشم

برای فرونشاندن خشم و غضب راهکارهای مختلفی وجود دارد که با انجام آن می توان از ضررهای بعدی عصبانیت جلوگیری کرد. وقتی که در حضور امام باقر(علیه السّلام) سخن از غضب به میان آمد، حضرت فرمود؛ «همانا که مرد خشمگین می شود و تا خود را داخل آتش نکند {و به گناهی دست نیالاید} آرامش نمی یابد و خشمش فرو ننشیند. {پس برای اینکه در هنگام خشم به کارهای ناشایست اقدام نکنید} هرگاه شخصی خشمگین شد اگر ایستاده است فورا بنشیند تا پلیدی و وسوسه شیطان از او دور شود و هرگاه به خویشاوندش غضب کند، به نزد او برود و بدنش را مس کند؛ چرا که خویشاوند اگر مس شود، آرامش یابد.»(6(

در توضیح این حدیث، ما برای کنترل خشم و عصبانیت راهکارهای دیگری که دانشمندان اخلاق و روان مطرح کرده اند نیز پیشنهاد می کنیم:

ادامه مطلب

هر وقت از من پرسیده می‌شود که کودکان امروزی و کودکان سی سال پیش چه تفاوتی وجود دارد بی‌درنگ می‌گویم که کودکان امروزی نسبت به کودکان سی سال پیش خشونت طلب هستند.امروزه کودکان خشونت طلب زیادی داریم و درجه ی خشونت آن‌ها به طرز چشم‌گیر در حال افزایش است.کودکانی هستند که در سراسر زندگانی خود به دنبال خشونت هستند

چنین کودکانی در همه حال موقع رفتن به مدرسه هنگام بیدار شدن از خواب و رفتن به رختخواب  خشمگین و عصبانی هستند.از آنجا که کودکان به‌خوبی نمی‌توانند خشم خود را کنترل کنند بیشتر با آموزگاران و مسئولان،پدر،مادر،هم‌سالان و هم شیرهای خود درگیر می‌شوند.

وقتی تعارض حل نشود به پرخاشگری،انتقامگیری و خشونت تبدیل می‌شود.شیوه‌ی واکنش کودکان امروزی که توأم با پرخاشگری،انتقام‌گیری و خشونت است بسیار افراطی،ستمگرانه و وحشیانه نیز هست. سی سال پیش،خشونت‌آمیزترین رفتاری که در مدرسه می‌دیدیم کتک‌کاری‌های گاه و بی گاه کودکان بود که به کبودی چندروزه‌ی چشم ان ها منجرمیشد.ولی امروزه کودکان آمریکایی از چاقو،اسلحه و حتی بمب برای بروز خشونت خود استفاده می‌کنند.

خشم یکی از دلایل خشونت کودکان امروزی است.

منبع:چگونه با کودکان خود رفتار کنیم

چاپ5

دکتر سال سیور

خشونت به شکل سرگرمی و تفریح درآمدهاست. انجمن روانشناسان امریکا گذارش می‌کند که کودکان تا سن هجده‌سالگی،16 هزار قتل و 200 هزار عمل خشونت‌آمیز را از طریق تلویزیون یا فیلم مشاهده می‌کنند. در بسیاری از این برنامه‌ها، تصاویر به شکل گرافیکی و واضع و آشکار بوده که در آن‌ها، خشونت مورد تمجید قرار می‌گیرد و خشونت طلب‌ها، پاسخ گوی اعمال خود نیستند و مورد تنبیه قرار نمی‌گیرند. وقتی کودکان در معرض چنین فیلم‌هایی قرار می‌گیرند باورشان می‌شود که خشونت، کار معقولی است.

بعضی از کودکان حتی بر این باورند خشونت،طرز رفتاری درست و معقول و بهترین راه است.بازی ویدئویی می‌تواند کودکان را خشونت طلب بار بیاورد.بسیاری از بازی‌های ویدئویی حتی به کسانی که افراد را می‌کشند پاداش می‌دهند!در اینجا نیز کودک یاد می‌گیرد که شلیک کردن و کشتن فردی،امری است قابل قبول که سرگرمی هم به شمار می‌آید.

درست نیست که بگوییم دیدن خشونت در رسانه‌ها همه‌ی کودکان را به یک شیوه تحت تأثیر قرار می‌دهد.بعضی از کودکان کمتر و برخی بسیار آسیب‌پذیرند.بعضی از کودکان به این دلیل که خود در خانه مورد خشونت قرار می‌گیرند و قربانی می‌شوند بسیار آسیب‌پذیرند و به شدت به وسیله‌ی رسانه‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

منبع:چگونه  با کودکان خود رفتار کنیم

چاپ5

دکتر سال سیور

۱.الگوپذیری‌ کودکان‌ از والدین‌

یکی‌ از دلایل‌ بسیار مهم‌ پرخاشگری‌ در کودکان‌ یادگیری‌ است. یعنی‌ کودکانی‌ که‌ الگوهای‌ رفتاری‌ پرخاشگرانه‌ داشته‌ اند، همانند الگوهای‌ خود رفتار می ‌کنند. چنانچه‌ پدر یا مادری‌ خلق ‌و خویی‌ عصبانی‌ و پرخاشگر داشته‌ باشند، مسلماً فرزندشان‌ نیز پرخاشگر خواهد شد. این‌ رفتار توسط‌ کودک‌ یاد گرفته‌ می ‌شود. از آنجا که‌ کودکان‌ با والدین‌ همانند سازی‌ می ‌کنند، بنابراین‌ بسیاری‌ از رفتارهای‌ پدر و مادر ناخودآگاه‌ توسط‌ فرزندان‌ فرا گرفته‌ می ‌شود.

۲. کودکان‌ ناکام‌ پرخاشگر می‌ شوند

ناکامی ‌ یکی‌ از مسائلی‌ است‌ که‌ به‌ پرخاشگری‌ می‌ انجامد. وقتی‌ کودک‌ به‌ هدف‌ خود دست‌ نیابد و ناکام‌ شود، یکی‌ از رفتارهایی‌ که‌ از او سر می‌ زند پرخاشگری‌ است.

ادامه مطلب

پرخاشگری یکی از مشکلات رفتاری بسیار جدی و نگران کننده در نوجوانی است. در کنار ترس از خودکشی و سوء مصرف مواد، خشونت در نوجوان ها یکی از مهم ترین نگرانی های والدین است. از این واژه (پرخاشگری و خشونت)جهت بیان کردن مفهوم بسیاری از انواع رفتارها استفاده می شود. از جمله: بدخلقی، بحث و مشاجره کردن، زورگویی، خراب کردن لوازم شخصی و بی رحمی نسبت به حیوانات و هم چنین دعوا کردن.پرخاشگری عموماً یک شبه اتفاق نمی افتد بلکه در طول زمان گسترش می یابد، رفتارهای پرخاشگرانه ی ضعیف تر در کودکان نوپا به شکل گریه و زاری کردن(شکستن وسایل، گاز گرفتن، لگد انداختن و اذیت کردن دیگران به طُرق دیگر)، که اکثراً در نتیجه ناکامی و عصبانیت به وجود می آید و عموماً در مقابل هم بازی ها و والدین بروز می کند- به ویژه آن هایی که پس از 6 سالگی نیز ادامه می یابد- کودکان را مستعد پرخاشگری در دوره ی نوجوانی می کند و می توان گفت کودکی که رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه را به نمایش می گذارد به احتمال زیاد این کار را در دوران نوجوانی هم انجام می دهد.

ادامه مطلب